Trail des Bosses 45k
Braine-le-Comte, Belgie 15-feb-2014
Een half uurtje voorbij Brussel, richting Charleroi komen we aan in
een typisch mini Belgisch dorpje met een Kerk, Taverne en kantine-achtig
bouwwerk wat waarschijnlijk fungeert als multi inzetbare locatie, zoals ook een
trailrun. De koffie is gratis en het speciale bier ligt al in aanzienlijke
hoeveelheden te wachten op de eerste finishers.
Met zes Nederlanders zijn we afgereisd naar het gehucht. Mauk en
Maarten uit Goirle. Birgit, Menno,
Sebastiaan en ik uit Leiden. Het meeste gaat in het Frans, maar alles is gewoon
duidelijk en goed geregeld (voor €12 pp).
Iets over 11 uur starten we en mogen de eerste 1,5km inlopen op
asfalt. Bedoeling is om het als een training te lopen en vooral de klimmejtes
gecontroleerd en rennend te bedwingen. Maarten, Mauk en ik lopen samen, omdat
wij hetzelfde doel nastreven, Zugspitz Ultra Trail. We lopen lekker en kletsen
over, uiteraard, rennen, equipment en trails. De bossen liggen er mooi bij en
we worden getrakteerd op de nodige klimmetjes die we probleemloos bedwingen. Zo
nu en dan komen we Menno en Sebastiaan tegen. Sebastiaan loopt op de minimalistische
5-finger en is in de eerste 8km al 3x in de modder onderuit gegaan. Vallen of
niet, hij dwingt het nodige respect af bij zijn medeloper door de schoen!
De bospaden werden afgewisseld door modderige graspaden en zo nu en
dan een stukje asfalt. Aangezien we niet voluit gingen, filmde Maarten regelmatig
een stukje, wat een goeie weergave van de trail is geworden. Na 20km werden we
het erf van een boer opgestuurd en een stal in geleid, de eerste
verzorgingspost. Het ontbrak nergens aan en na de wat chocola gingen we weer op
pad. Weilanden door, modder stampen, over een beekje, over schrikdraad, door
een hekje en weer een stuk modder en gras om vervolgens omhoog te klimmen naar
een volgend modderpad. We liepen nog steeds met zijn drieën, maar Mauk leek
iets af te zwakken.
Na een afdaling naar een kanaal werden we getrakteerd op een ware
klim. Het hoogteverschil was een meter of 80 en uiteraard wilden wij niet
wandelen. Boven aangekomen, hadden Maarten en ik, Mauk achter ons gelaten en
vervolgden we samen de trail. We voelden ons nog steeds sterk en we zijn zoals
we zijn, dus gingen we versnellen. Elke loper voor ons die in beeld kwam werkte
als een grote extra prikkel en moest en zou ingehaald worden. Binnen een half
uur hadden we er een stuk of 10 ingehaald. Een jongen in een groen shirt kwam
teruglopen na het missen van een afslag, ook hem haalden we in. We liepen
ergens langs een weg, door bosjes, onder een tunnel door, maar zagen geen
mensen meer voor ons….waren we verkeerd? Het aantal markeringen liet even te
wensen, maar iets verderop bleken we toch goed te lopen. De tweede
verzorgingaspost op 33km. Een soort van verlaten loods op een plek waar je in
het donker niet durft te komen en er stond een militair een beetje te staan.
Hoorde die nou bij de organisatie of
stond ie daar gewoon?! Bij de verzorgingspost stonden een man of zes. DE
uitgelezen kans om nog wat plekjes op te schuiven in het klassement. Ja, ik
weet het, we zouden deze trail als training lopen, maar we konden ons niet
inhouden. Water bijvullen, chocolaatje in de mond en gauw weer verder, op naar
de top 15!
Ouwehoerend liepen Maarten en ik al afdalend verder richting een
kanaal, en langs het kanaal totdat we iemand hoorde fluiten en roepen. Wat een
geluk bij een ongeluk dat twee achtervolgers ons gespot hadden op de verkeerde
weg! Terug omhoog en twee, vier, nee zes man weer inhalen, haha, wij met onze
wedijver. Gedurende deze inhaalslag moesten we ook weer de jongen in het groene
shirt inhalen, echter bleef hij soort van aan ons plakken. Onze inhaalrace ging
al klimmend door een gemeen stuk weiland met zompige modder. Volledig buiten
adem kwamen we boven, het duurde een paar minuten voordat we weer een beetje op
adem waren, maar van wandelen was geen sprake! Het ging nog steeds omhoog, maar
nu over asfalt een dorpje in. Eenmaal in het dorpje waren we de markeringen
kwijt en al zoekende sloot de jongen in groen zich al snel bij ons aan. Binnen
een paar minuten stonden we met tien man in het dorp een beetje om ons heen te
kijken, dus omkeren. Een stukje afdalen en de gemiste afslag gevonden. Onze
naam hadden we denk ik al opgebouwd, want iedereen liet ons voor en natuurlijk
plakte die jongen in groen nog aan ons. Het was nu niet ver meer, een km of
zes. Door het fout lopen beseften we wel dat de lopers voor ons uit beeld waren
en we besloten de laatste paar km rustig uit te lopen en de jongen in groen
voor te laten zodra hij volledig bij ons aan zou sluiten. Echter kwam de jongen
in groen niet dichtbij genoeg. Maarten en ik liepen vrolijk over de finish in
4:22 als eerste twee Nederlanders. Barefoot Sebastiaan kwam tien minuten later
binnen. Mauk weer tien minuten later en Menno drie minuten na Mauk. Birgit
moest helaas opgeven bij de eerste post vanwege een voet blessure.
Het was een heerlijk dagje trailen met fantastisch weer, leuke mensen
en een goeie organisatie!
Statistieken Garmin: http://connect.garmin.com/activity/445835101
